KADINLAR YÂRİMİZ..

Kadınlar yârimiz, biz onsuz yarım;
Kadın varlığıyla karılmış insan..
Onsuz bir hayatta, insanlık yarım;
Kadının harcıyla, örülmüş insan..

Kıyamet kopsun da, hiçbir kadının
Kopmasın, istemem, teli saçının
Haramdır kâtili, günde kaçının;
Cinayet duymaktan, yorulmuş insan..

Bir tarafta onu, meta’ görenler
Çocuk yaşta tutup, er’e verenler
Masum hayatlarda, kan’a girenler;
Ahlâksız haberden, gerilmiş insan..

Kurdu mu olurmuş, insan insanın
Yoldaşı değil mi, insan insanın
Kadının adı var, adı insanın;
İnsana emanet, verilmiş insan..

Gül mü kaldı kâinatta solacak!
Ne zaman insanlık, adam olacak
Canlara kıymanın, sonu n’olacak;
Nefs-i emmâreye, sürülmüş insan..

Kadınsız bir ömür, soluk, ölüdür
Kadın aklı deyip, çatan, delidir
Kadınlar hayatın, gonca gülüdür;
Kadınlarımızla, dirilmiş insan..

Kadın ezilir mi, ayak altında?
Namusun yeri mi, ayak altında?
Neler varmış anne, ayak altında;
Kadınla cennetlik, görülmüş insan..

Murat Kahraman Murâdî
08.03.2022/İstanbul
*