BAKMA AYAĞIMDAKİ KARA LASTİĞE
Bakma ayağımdaki kara lastiğe ,
Ben bahar sularının ortalığı talan ettiği Toprak damlarımızın başımıza yıkıldığı yerden gelmişim . Kulak ver bendeki tele. Kınarsan başına gele… Sevinme gülüşümle çiçek açtığıma. İçim mezar taşı gibi ölüdür benim! Sebep? Sebebi ellerimin çatlaklığı değil elbet. Herkes bir şey alıp götürdü hayatımdan. Kimi güvenimi çalıp gitti Kimi en güzel yıllarımı alıp gitti … Gülmeyen yüzümün Ağlayan gözlerimin Tutamadığım yeminlerimin Sebebi oldular. Umutsuz paramparça yarınlarımın Başı boş kavgalı hayatımın yeğen! Aynı ateşte yanan mum gibi olduğum bile acımdan taktı çelme, Umutluyken yarınlardan! Her şiirin bir hikâyesi vardır yeğen! Hikayesini kendim yazdığım şiiri sana okutmamam lazım . Bunu biliyorum. Ama benim okumam yazmam yok yeğen! Onun için sen yaz… Yaklaş, Efkâr birikmiş dudaklarımın kıyısına; Yaklaş ta dertleşelim… Yüreği bu kadar mı kırgın olur aşka bir insanın Bu kadar mı nefret eder sevdiğinden? Acıya müptela olmanın ne alemi vardı, Hayatı hafifletmek varken? Diye başla. Okuyunca anlar o demek istediğimi. Sen bana ait olmadığın halde memleket gibi seviyordum seni. Neden bu ihanet Neden gülüm, neden? Varto bilmezse kalanda mı bilmez Birbirine kırgın duvarlarda insanların neler çektiğini? Söyle bana: Beton yığınlarında mutlu musun? Yoksa , insan ait olmadığı insanın yatağında sürgün Başını koyduğu yastıkta mapus Sevmediği insanın hayatında rehindir türküsünü mü okuyorsun bensiz? Şimdi ne yazsam da geçer kalbimin küsü? Yokluğunun ağır bastığı her geceye günah yazmalıydı Tanrı! Tenine dokunmak bile ibadetlerin en makulüydü mü diyeyim? Bunu duyunca olur musun mutlu? Dedi emmi! Emmi hayırdır? Hayırdır yeğen! Şerden işim olmaz benim. Elazığlı değil misin? Evet diyince , Benim bildiğim yaşamadığı acılara türkü yakmaz Elazığlı! Sen nasıl Elazığlısın? Ben Mornikliyim emmi dedim. Mornik Elazığ’a bağlı değil mi? Bağlı ama her şer’den bir hayır , Her zorluktan bir ders çıkarır onlar. Sırtından vuranı alnından Kalplerini kıranı da yüreğinden öperek uğurlarlar. Ooooooooooo sende az değilmişsin yeğen! Şair ‘in dediği gibi ; “Süreceksin namluya iki tane şiir, Biri onun biri kendi kalbine. Ya ölsün, ya olsun..” deyip kapatalım konuyu gitsin dedi. Kapatalım emmi! Zaten yarım yamalak yaşıyoruz hayatı. Sevmenin tadına varamadan, Bazen bahar tadında, Bazen kışın ayazında. Biraz eksik Biraz fazla Varla yok arasında. Kapatmayıp ta ne yapacağız? Burası Elazığ! Uyandırırsak başımıza bela olurlar. Hadi gidelim deyip ayrıldık… Saygı ve sevgilerimle. |