ilk günden hatırlarımgördüğüm ilk günden hatırlarım öyle kolay olduki sana alışmak günün her anında sana gidiyordum sonra birgün en umulmadık anda gittin vardığım hiç bir yerde değildin belki bir mucize olurda dönersin diye günlerce kamp kurdum pencereme öyle zor olduki senden sonra yaşamak zaman sendin günün bittiği saatlerde cılız ışıkla oynaşırken evler bütün ayıpları örterdi perdeler işte öyle olurdu sensiz olmak hiçbir şey yoktu uyanışta zoruma giderdi uyanmak sanırım bu böyle sürüp gidecek kimbilir hangi rüyadasın belki görceğim elini uzatacaksın sonra yine renklerini alıp gideceksin gitme diyeceğim gitme sesin ulaşmadığı yere gücün güçsüslüğüm işte ne anlamı var diyeceğim hayat ve mutluluk üzerine tutmayacak olsamda elini senden kopup başkasına varmak bana göre değildi |