ADINI SÖYLEMEM HİÇBİR ŞİİRDEGönül coğrafyama anıtlar bırakarak Alaca bir attı maveraya giderken bindiğin Söylemedim hiç, bakışlarına ölümüne tutsaktım Atının toynaklarından sıçrayan kıvılcımlarla İnfilak ederken yüreğim Gözyaşı olup kendi gözlerimden oluk oluk aktım Adını söylemem hiçbir şiirde Hece hece saklarım Kadim bir mühürle mühürledim Ölene dek adını anmaz dudaklarım Gittin, derviş edalı dağların, münzevi şiirlerin Sarıp sarmalayan kuytularında kederin esiri olmuşken İçimde bir ses büyüdü ,ben her şeye müstahaktım. Malihülyanın anaforlarında çırpınırken ruhum Bitimsiz yıkıntılar geçerken gözlerimin önünden Eski zaman aynalarından kaderime baktım Adını söylemem hiçbir şiirde Hece hece saklarım Kadim bir mühürle mühürledim Ölene dek adını anmaz dudaklarım Hiç dönüşsüz gitsen de zul sayarım ardın sıra şikayeti Elem verir artık bahçede kuruyan güllerin kokusu Oysa günün birinde hepsini kucak kucak sana sunacaktım Ey sevgili hüzün olsa da bu hikayenin sonu Sevdadan yana ölüm girse de araya Gülüşünü, boynuma lale, ayağıma bukağı taktım … Beni benden alsa da ,gönül bu sevdadan yılsa da Yinede adını söylemeyeceğim hiçbir şiirde Çünkü ruhun ruhumdadır, ismini alev alev yaktım Muhammed Mehmet GÜL |
ne kadar da güzel bir anlatım...yüreğine sağlık...