A be bahar gelmiş
göçebe kıvılcımlar parlar gözlerimde.
Erikler çiçek açar gülüşlerimde
Sarmaşık gibi dolandıkça bir ses
cemreler düşer yüreğime.
Bir basamak daha çıkarım
sevincin kocaman merdiveninde.
Doğarım güneş gibi
ümitler ülkesinde.
Selam verip gökyüzüne
Su serperim kavrulan toprağa
gizlice.
Yangın kuşları doğursa da sessizlik
eğilir bakarım yine yüreğime.
Epriyen sözler şeridine inat
Yıldızlar koyarım
sözcüklerin göğsüne.
Nefessiz yetişirim son dizelere.


Nedense yüreğim bunalır birden
gerçeğin gergefinde.
İyi niyet yamaçlarında
yürüdükçe dikenler arasında.
loş gelirim sokağıma.
Hastasını şaşırmış virüs gibi
’’Aşk’’ başımı döndürür
hayallerimin kapısında.
Uzaklığı ile oyalar kendini
bir acı diğeri ile.
Her akşam
bir gün daha
uzak kalır güneşe..

Ve sizden ricam;
yorgunluğumu da kaydedin lütfen
reçetemin üstüne..!


Ferdaca