SİYAH BEYAZ RESİM
Yusuf Yılmaz
Bu siyah beyaz resimler de ne innesi böyle…
Daha dün gibiydi,
Memleket meseslerini konuşa konuşa
Uyur kalırdın ranzalarda.
Kendin pişir kendin ye
Sofaların da bizi doyurmadan
Lokma atmazdın ağzına.
Son vedamızda
‘Ben durduğum yerdeyim,
Davamın eriyim,
Dönersem yolumdan kahpeyim” diyordun.
Herkes, yirmi yaş resmide
Kendini bulsun diyordu bir ses;
İki arkadaş yoktu,
Resimlerde kalmıştı,
Yine bizden önce davranmış,
Vefanın da bu kadarı fazla arkadaş!
Yüreğimin sızısı bana yeter.
Yorgun kalbim
Buna da dayanır.
Daha dün toprağa saldığımız
Dava arkadaşlarımız,
Yarım kalmış işlerini tamamlamadan,
Rüyasını gördüğü ideallerinin tadına varmadan,
Torunlarının saçlarını okşamadan,
Tek tek
Bırakıp giderken…