Olaylar döngüsü
yalanlar örgüsünde
"Kalanlara..
Sağ kalanlara..
Arta kalanlara..’’
Diyorum ki;
düne ait olabilir hikayem
boşluktan ibaret değil ki güncem.
Ben geldim kendime
kimsenin göremediği gözlerimle.
Kuş üzümü kadar dünyada
bezginliğim duruyor hala
duvarların sıvasında..


Malûm havalar yer yer kederliydi.
ve parçalı bulutluydu ara sıra.
Bazen öfkeli lodosları
doğurdu suskularım
Bazen de; tozunu aldı
susmalar konuşmalarımın.
Döndü başım değirmen misali
savurdum çığlıklarımı eski korkularıma.
Her uzanışta bile bile boşluğa düşeceğimi.
Çıkardım kalıntılar arasından ’’Biz’’ zamirini.
Dilsizliğin yeni dilini konuştum.
Bohçalayıp şiirlerimi
bekledim buyur gel demesini sevdiğimin.
İpek bir nefes ısıttı kalbimin meltemini.
Doymazlığın ortasında.
avuçlarımda hissettim servet gibi ellerini.
Ömrüm uzandı elimin altına
başını okşadım dilsiz.
Ve
Aşk mendilini düşürür durur hala
umuda sarkan kollarımda.
Kağıttan yazılanlara
kağıttan yalnızlıklar yükledikçe.
Ruhuma bir adım kala
sıyırıp atarım içimi.
Sunarım dünyaya ilk defa
parlayan gözlerimi.


Emanet zamanı arıtırım düşümde.
Kül rengi yılların kapısından girerim evrene
’’Tamamlanınca eksik kalır her şey’’ derdi
rahmetli babam.
Bırakın yarısı kalsın yaşamın dışında.
Uğurlamak için kendimizi
yaşanmamış yıllara.
Yepyeni bir dünya doğsun
dudağımızın ıslığında..!



Ferdaca