Arife Mektup 4
Sevincim boğazıma düğüm oldu oturdu
Sen çile doldururken, gülmek yasak Arif’im Mutluluk kısa sürdü hüzün sana götürdü Yüreğim yangın yeri küle döndü Arif’im. Olmayan bir suç ile hakim karşısındayım Biliyorsun ben benle beş yıldır kavgadayım Zindan dan çıksam bile hala zindanlardayım Berat-imi alsam da sevinemedim Arif’im. Olmayan bir suç ile kefen biçtiler bize Bir baba iki evlat hasret kaldık biz bize Ağabeyinle ikimiz şükür çıktık gündüze Sen zindanda durdukça gündüz gece Arif’im. Ne tanık var ne delil ’’bakışını sevmedim’’’ Tek suçumuz sadece ’’ben gibi düşünmedin’’’ Tam mizah konusudur ’’neden beni görmedin’’ Böyle si bir hikaye bizi buldu Arif’im Her mektubu son mektup diyerek yazıyorum Gittiğin günden beri kendime kızıyorum Yakup, Yusuf misali seni çok özlüyorum Gündüzler gece bize gece zindan Arif’im. Haset ve kin kuzuyu kurda teslim edermiş Sonra dönüp ah vah la dizlerini dövermiş Kurt kuzuyu deşerken sinsi sinsi gülermiş Üzülme kuzunun da sahibi var Arif’im Can yakanın elbette canı olmaz be oğul Mahzun olma yiğidim secde et tekrar doğrul Rükün Allah’a olsun, secden Allah’a oğul Taş duvarlar ağlasın imanından Arif’im ************************** |