ağlama sevgilim anlaşmaya çalışacağız
ellerinle yok ettiğin bu sonbahar yalnızlığı
efkarlı bir kasım sabahı yapraklarla kapına vuracak
posta kutusuna bakacaksın şaşkın ürkek
birbirimizden habersiz ağlayacağız

ağlama sevgilim ağaçlardaki hışırtıyı dinle
ancak yaşayan hatıralar ölmez
hiçbir soruyu yanıtlayamamaktır aşk resimlerde
ağlama aşkta son pişmanlık fayda vermez
belki bir gün hatalarımızı anlayacağız

ağlama sevgilim alış ayrılığımızla yaşlanacağız
bir daha ne zaman karşılaşırız bilinmez
birlikte yağmurda yürümeyi özleyeceğiz
bilmem hala aynı çiçekçinin önünde duruyor musun
anla
çocuksu hayallerimizle ağlar gibi güleceğiz

ağlama sevgilim zaman dar pencerenden dışarıyı izle
sadece saçlarını okşamak için çıkıp geleceğim
yalanım yok baharım yazım kışım
sadece seninleyim tereddütsüz sek
ağlama biz asla bitmedik ancak her şey bitti
anlayacağız

ağlama sevgilim tüm yaşananları bir şaka farzet
sana getirdiğim acemi hediyeleri çocukluktan ibaret say
bırak plan yapma ilerisi günler için sende benim gibi
baş başa kaldığın acılarla yaşamaya çalış
ışıkları söndürmeyebilirsin her an çıkıp gelebilirim
avunacağız

ağlama sevgilim yılların eskitemediği şarkılarımızı dinle
boş ver aptalmışız korkakmışız kavgalar etmişiz
düşünme
yalnızca şarkılarımız için dök gözyaşlarını
birgün dinleyemeyeceğimizi düşün geçmişi özle
ayrıldık ayrılacağız

ağlama sevgilim bak yıllar nasıl gelip geçiyor
ne artık sen en genç akılsızısın ne ben en hırçın çocuğuyum evrenin
bak yaşlandıkça çoğalıyor gökyüzünde yıldızlar
ay daha dokunaklı ışıklar caddeler kalbimizdeki bu sonbahar
savrulduk savrulacağız

ağlama
gül
iyi bir öykü bırakamadık diye üzülme sonbahara
ağaçlar bizi anlar derdin yapraklar kuşlar böcekler
ağlama bak yalnızlığımızla da birer iyi insanız
hem her kasım yapraklar saçlarına dolanacak
şefkatli ellerimi anımsayacaksın
gözyaşların ağaçlar gibi kuruyacak
kuruyacağız

ağlama
gül
sonraya dudak payı tebessümler bırak
anımsayışlarımız kaybolmasın ağlayışlarımızın
eylül artığı turunculuğunda
mutlaka gülünecek bir şeyler olacak
kendine yalancı oyuncaklar bulacaksın
ağlama gül

ağlama sevgilim beni affet
en sevdiğimiz caddeleri bırakıp kaybolabilirim
her şeyi en sevdiğimiz parkları sinemaları
değişmeli tüm dünya aylardan sadece kasım
ağlama sevgilim ekmeğim şarabım tek soytarılığım
ağlama
gül

ağlama sevgilim enine boyuna düşüneceğiz
hem dışarıda hava soğuk
yine üşüteceksin ateşin çıkacak
çocuklar gibi sayıklayacaksın
ama ben yanında olmayacağım
birlikte güneşi beklemeyeceğiz
ama sen
ağlama
gül

ağlama sevgilim
o baktığın fotoğraflardaki ben değilim
eylülüm var ama haziranım eksik
ben hiçbir zaman o eski ben olmayacağım
imkansızım yitik çılgın ilkyazlarını eskitmiş
sarhoş kör kütük
ağlama sen
sevgilim
ağlama gül

ağlama sevgilim
nasıl olsa her şeyin bir sonu var
değil mi ki
koca bir ömür göz açıp kapayıncaya dek
ayrılığımıza şu zavallı dünya küçük küçücük
yollar bitik sınırlar samanyolu dar
daracık
sanki sonsuz evren yok
ağlama sen sevgilim
ağlama
gül

ağlama sevgilim
çok çok
hayat ağacında bir dalın eksik
salıncağında değil o çok sevdiğin çocuk
dinlemiyor gökyüzünün mavi uğultulu şarkısını
ağlama
belki birgün gene kollarında yeşereceğim
gene aşk bahçesinde gezineceksin
gezineceğiz

ağlama
gül

Kağan İşçen





(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.