UMUDUN ADI AYDA
Yıl dokuz yüz doksan dokuz, yer yarıldı takım takım
Büyük Marmara depremi onca ölüm onca yıkım Ne suçlusu var bu işin ne vicdanen sorumlusu Ya sonrası, sonrasında ne kalite var ne bakım. Bu nasıl bir kısır döngü ve bu nasıl bir zafiyet Vergiler konmuş yasayla, işi sağlam tutmak niyet Ne yapılar sağlamlaştı ne kontroller sıkılaştı Unutuldu bütün sözler, sabret ey milletim sabret Daha sonra Elazığ’da, Tunceli’de, Bingöl, Van’da İki bin yirmi İzmir’de, toprak yarıldı tabanda Yine yıkıldı duvarlar, yine yok oluyor canlar Doksan bir saat sonrası umudun adıydı Ayda Yine aynı müteahhitler, yine kalitesiz beton Yine masa başı kontrol yine kazananlar patron Depremi bekliyor insan, ölümünü bekler gibi En ufak bir sallantıda betonlar oluyor karton Coşari der: Ne değişti en son depremden bu yana Düzen yine aynı düzen, kıymet verilmiyor cana Yine toprak sallanacak, yine bina yıkılacak Nefis denilen canavar hükmettikçe bu vicdana 31.10.2020/Samsun İbrahim COŞAR |