Bütün zamanların en uzun gecesiydi belki de yaşadığım
Ne ay gösteriyordu yüzünü
Ne de güneş doğmak biliyordu
Ölümsüzlük iksiri içmiş gibiydi gece
Karanlığını üstüme seriyordu
Dümeni bozulmuş gemi gibi duygularım
Dalgalara boyun eğiyordu
İçimdeyse, sebebi bilinmeyen bir korku
Senden sonra, neyi kaybedeceksem
Her şey susmuş, zaman durmuştu sanki
Hani desem ki ;
Sen vermiştin bu canı
Aldın mı giderken
Ama yok
Hak sahibi değildin ki.

Biliyorum
İnce bir çizgi var ikisinin arasında
Can’a can katan o sevginin sahibiydin, evet
Ve başka bir can’a bakamayacak gözlerimin
Önü sensizlik
Ardı sendin.

Sükut-u hayalim değil
Sükut-u ahvalim di beni ürküten
Belki de
Avuçlarına bıraktığım yüreğimi
Düşürmüş olmandı, korkutan
Nedeni,nasılı bilinmez sebeplerin
Cevaplarını aradım
Bir tek gözlerin kaldı geriye
Oysa yüreğim ne kadar masumdu
Bir günahı yoktu
Sevmekten öte.

Uzak bir sokak lambasının altında
Kanatlarına umutlarımı bağladığım,kelebekler ölüyordu
Anlamıyorum
# Kim bir savaşı kaybetmek ister ki #
Yendin beni
Şimdi en acımasız sürgünlere gönder yüreğimi

Asi bir ruh
Yorgun bir beden
Ve avuçlarında bıraktığım, benden uzak bir yürekle
O geceyle, baş edemezdim zaten

Hala güneş doğmadı biliyor musun
Bulutlar ağlıyor benimle birlikte
Bir dua
Bir yalvarış
Belki düşersem aklına diye
Açta bak avuçlarına
Karanlığı aydınlatan gözlerinle
Sensizliğin daralttığı sokaklarda sıkıştım
Şimdi ömrüm
Sadece bir mezar büyüklüğünde..

İBRAHİM ÖNÜÇ...