Geldim, yoktun.
Tüm benliğimle koştum, geçtiğimiz sokakların sensiz kaldırımlarında.
Yoldan geçenlerle çarpıştım, bastığın yerlere bastılar diye kavgaya tutuştum.
Engel oldular diye, kaldırımdaki seyar satıcılardan nefret ettim.
Kaldırımları süpüren dükkan sahiplerinden, yağan yağmura isyan ettim.
Geç kaldım, sana yetişemedim diye,Kendimden nefret ettim.

Geldim, gitmiştin.
Kapını sonuna kadar açık unutmuştun, içinde beni.
Eşyaların yerli yerinde, kokun hala odanın her bir tarafında.
Kedin pamuk, bana ters ter bakıyor, korkuyorum.
Haklı da, ahhh o pençelerini atsa gözlerimin içindeki sana,
Duyup ta koşa koşa gelsen, ruhumu kaldırsan ayağa.

Gittin, bitmiştim.
Uzanıp yatağının kenarına, anıları düşünüyorum.
Hatıralar arasına kendime acılar yüklüyorum.
Ne olur gelsen de, ekmek almaya çıkmıştım, kapıyı açık unutmuşum deseydin.
Düşüncelerimdeki dar ağacına asılan beni kurtarabilseydin.
Biliyorum gittin, ama öyle bir ben var ki baştan başa sen.
Seni unuttun.