Sana doğmuş olmak
sen bilmezdin
ben hep senin rüzgarındaydım adını veremediğim o tutkuya umutlar sığdırırdım.. masum çocuklar gezinirdi düşlerimde gök gürler şimşekler çakardı yüreğimin en derininde bir ışık hüzmesi gibi hayallerime girerdin sen bilmezdin tutardım ellerinden şiirler yazardım hece hece dolardı hücrelerim seninle bilmezdin..düşürdüm sanırdın seni yüreğimden... susuzluğumda kana kana içerdim özünden.. duvar diplerinde arardım seni.. serçelere sorardım gökyüzü kızıllaşınca yere yüzünü değdiren güneşin ışığında bulurdum aynamda yüzün türküler söylerdim milyonlarca sen süzülürdü kirpiklerimden eğelip öperdim hasretle tenine yaklaşır doğacak güneşi beklerdim sana saklı zamana ah sen! bir bilsen yokluğunda kaç yangın alevlendi yüreğimde kaç iklimin sert rüzgarlarında savruldum kaç kez ayaz düştü içime.. yinede vazgeçmedim senden ah bir bilsen! ne çok korkuya baş kaldırdım ne çok senli düşler kurdum sensizlik örtülürken üzerime.. ben yinede hep senin izini sürdüm beni sana sakladım hadi durma güneşini getir bana.. Nursel Yılmaz |