‘’Boynu kırılan bir oyuncaksam hırçın
Bir çocuğun elinde ki celladım
Gözlerimi de oymuştu fırlatıp atarken
Yine de özlüyorum onu, niyetçi…

Yoruldum yoruldum yoruldum
Gereklilik kipinde yaşamaktan.’’ (A. Telli)

Bir düş yangını oldu mezarım
Uyuya kaldığım da bir şiir değildi üstelik.
Feryat figan yasakları savsakladığım
Aşkın da cepkeni idi ön sözüm
Uyruğu olmayan acıların da nöbete durduğu
Yatılı misafirdi hüznüm.

Ne masalların miadı doldu ne sırların
Kan çanağı bir töhmet altında
Geçen yılların da ısrarla yok saydığı duvarlarım
Oysaki mevsimde saklıydı ölü nefsim
Nefesimle kura çekilişinde yâd ettiğim yazgım
Yalanların büründüğü maskeler
Kuyruk acısı mıydı yoksa iblisin?
Hani olur da bir düşe takılı kalırım
Düşmeden lanete aşkın hicvinde
Yanar da yanarım hani o düş meclisinde.

Bayrak açtığım yarınlarım:
Gönül gözünde saklı tebessüm
Sırtını sıvazladığım anılarım
Gökle göz göze geldiğim her ay vakti
Saklanırken usulca bulutların nehir gibi
S/üzüldüğü o yıldızlar gezegeninde.

Bir teyakkuzsa sarmalında
Bir nakaratsa tarihin tekerrür ettiği.
Sönsün sönmesin titrek mum ışığı
Yanmaya daha çok var ta ki tükenene kadar zaman
Yankısı duyulmasa da yüreğin
Hattatlar eşlik eder ömrün resmine
Bazen boş bir sayfa
Bazen eriyen için için hüznü kondururlar
En tepeye
Elbet örtüşen inancın huzura ç/ağrısı
Yol yakın ya da uzak
Çektim fermuarını da yürek sesimin
Akışına bıraktığım hayat
Efkârla yâd ettiğim o son tuzak.

Mağdur ve mağrur…
Mazlum olmaksa kalıtımsal, azizim
Top tüfek kuşandığım bir hayat gezegeni
Yılmakla yıkılmak arasında gidip geldiğim
Sevdalı bir esinti içimi dağlayan
Her mevsimde kanat açan yüreğim ve asam.