ÖLÜME KUCAK AÇTIK
ÖLÜME KUCAK AÇTIK
Ölümden beter bu yaşamak Buna yaşamak denirse Vatansız olmak nedir sen bilir misin Yurdundan kovulmuş olarak Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize Biz onun için atılırız Denizin kollarına Ölüme koşarız biz Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize Başımızdan aşağı yağarken varil bombaları misket bombaları Yaşamak ölümdür bize Onun için atılırız biz ölümün kollarına Böyle yaşamaktansa ölmek yeğdir bize Kaçtık Yeni bir hayat umarak Ama nerde Orda da ölüm bekliyormuş bizi Ölümlerden ölüm beğenmiş olarak Bulduk kendimizi Ekmeksiz aşsız susuz yaşanır belki ama Vatansız yaşamak ne mümkün O halde ölüm en güzel sığınak bize Ölüm en büyük sığınak çaresizlere Ölüm en büyük sığınaktır bizlere Başlarından ateş yağan biz zavallılara Açar kollarını ölüm Açlara aş susuzlara su sunar ölüm Namluların ucunda yaşayan Bizlere acımayan dünya Acımasın ölülerimize Acımızdan atıyoruz kendimizi denizlere Dindirsin diye acılarımızı Atılıyoruz denizin kollarına Anlasın diye acımız bu zalim dünya Görsünler diye içine düştüğümüz cehennemi Anlasınlar diye halimizi Biliyoruz anlamayacaklar anlamazlar Ama olsun anlamasınlar Ama biz cesetlerimizi sokacağız onların kör gözlerine Bir türlü anlatamadığımız halimizi Anlatıyoruz ölülerimizle Bu yüzden biz de Kanat açtık denizlere Kanat açtık ölümlere Ölümlerden ölüm beğendik biz Sessiz ölümlerle kaybolmak yerine Gürültülü ölümleri seçtik Yaşasın diye geride kalanlar Ölüme kanatlandık biz Yeniden aşkla kanat açtık biz ölümlere Ahmet Kemal |