Mevsimin bir gülüşü yok ki:
Satırların kanamadığı yalan.
Dudaklarımdan dökülen hiçbir hecede
Saf tutmuyorum da
Safiyetime yenil düştüğüm elbette
Mecazi bir firar.

Yakalandığım sağanakta
Doluya tutulan yüreğin de eridiği
Ne bir ferman ne de beylik bir söylem
Nazarında hayatın
Kürediğim hiçbir yalan da yok:
Ne mavisine yenildim göğün
Ne de titreyen siluetinde benliğin
Kelamı diktiğim her selam
Her nasılsa icabet etmeyen sayısız insan.

Efkârın da yanık teninde
Görünmediğime kani bir müfreze imim işte
Kanatlanıp konduğum her renkte
Kardığıma delalet hüznün de
Firarına özlemim
Yeter ki yenik düştüğüm
Bu istiladan azat etsin beni Mevla.

Ne kör yetilerim var
Ne de kordan ibaret olduğum
Elbet de değil bir hurafe
Kalp gözüme sığan koca evren
Kayıtsızlığına da helal olsun imgelerin
Gönülde açan nice ukde
Sarmalında hidayetin
Gaipten gelen her sese yanığım ben.

Elbette hicvinde göğün
Yerin dibine girse keşke şerri iblisin
Bir de muradı dillenen kör beyitler
Kozamda saklı bir elem
Yandığıma biat
İzini sürdüğüm sevginin firarı
Her nasılsa yenildiğim bir düzen
Ne verilen muhtıra
Ne emir eri benliklerin
Sobelendiğim her izlek
Kerameti elbet bedellerin
Nasıl ki ödüyorlar bilip bilmeden.

Tufanda izini sürdüğüm nice yıkık hane
Bir karede mi saklı mevcudiyetim?
Hani karekökü ömrün
Denk düşüp de düne
Yaftaların izi peşi sıra hayat
Yaşananlar da hece hece dillenen
Bet sesinde zalimin.

Katık yaptığım her hatırat
Elbet dizlerine serildiğim bir rahmet
Hani olur da rast gelir içimdeki sefile.
Bir umut bir hasret
Nihayetinde yenik düşen kimse nefretine
Uzak dursun benden
Serildiğim kadar savurduğum
Sevdiğim kadar da s/avunduğum
Bir rutine denk düşen yüreğim.

Nabzını almaksa yarınların
Sehven gölgelenen nice muradım
Taşkın sularda tıkandığım ansızın
Ömre biat yaşadığım kadar sahip çıkmalıyım
İçimde sakladığım masumiyete.