Satıhsa tüm duygular derinleşmek beyhude
Demli gönül harına düşmeyince bilmezsin
Heves kalırsa yavan, ruh gezince asude
Yürek denen kazanda pişmeyince bilmezsin


Karanlık kuytuların esrarına uzanan
Canânın sinesinde saf tutup çölde yanan
Ferhat’a vatan olup gam evine dayanan
Geçit vermez dağları aşmayınca bilmezsin


Akıp giderken sessiz doruklarda ezilip
Her vadi eteğinde umutlara dizilip
Yağmurun gözyaşından ince ince süzülüp
Irmağın hayaliyle taşmayınca bilmezsin


Sevgiye nazar eden bir çift gözde tutkuyu
Görünce kimler yaşar baktığında korkuyu
Göğündeki hilâli, zemindeki dokuyu
Vatan denen sevdayla coşmayınca bilmezsin


Dal budağa güvenip hayata kök saldıkça
Gölgesine uzanıp zevk safaya daldıkça
Sevdiklerin giderken etrafın azaldıkça
Fâni ömüre makber eşmeyince bilmezsin


Her gece yıldızları dizememişken henüz
Solacaktır uğruna tebessüm ettiğin yüz
Aşkın kitabesine yazdırmayınca öksüz
Hicranın bir yarayı deşmeyince bilmezsin


’’Bir varmış bir yokmuşla’’ mâlik olduğun hâle
Aldandığın zamana eriştiğin zevâle
Kalbinin ortasında çivilenen eşkale
Peşi sıra arkadan koşmayınca bilmezsin...



Nezahat YILDIZ KAYA