Sen ne utanır ne ağlarsın be çocuk
Üstündeki o ceketi o gümlegi parçalayan utansın
Dilediğin hayalleri ne yıkarsın be çocuk
O hayali çok bulupta senden alan utansın

Çatık kaslar sana yakışmıyor be çocuk
Biraz gül de cümle alem utansın
Yastığın taş, döşek toprak böylé olmuyor be çocuk
Guzyaslarin akmasına kimler sebep be çocuk


Yalnızlıgın kurşun olup saplanmış kalbine
Bir sen konuş dil susmasın be çocuk
Dilde feryat figan hüsran yerine
Neşe versin şakıyasın be çocuk

Sen ki tomurcukla gül veren bir dalsın
Seni nar’a sokup çekilenler utansın
Peteklerden sökülerek dökülen o balsın
Ezip seni topraklara kör edenler utansın

Cevher gibi parlayasın be çocuk
Elmas olsun yakut olsun utansın
Cümle alem sana baksın be çocuk
Hor görüpte iteyenler utansın

Sen sevgiye muhtaç kalma be çocuk
Seni yalnız bırakanlar utansın
Boynun bükük yere bakma be cocuk
Dille vurup azarlayan utansin