Kalemimde biraz mürekkep var
Sana dair cümlelere tükenmeye hazırlıklı
Öfkesinin birikim sürecidir
Simsiyah hale gelmesine sebep
Katılaşmışlık
Biraz göz yaşı damlatarak
Yumuşatıyorum

Derin bir ah çekmekle başlıyor
Harfler kağıtta dolaşmaya
İsmini yazama(ma)nın tarifi yok
Gönlümden sana doğru hat çekilmiş
Nasıl olur diyen diliminden
O an bir daha ah çekilmiş
Zor biliyorum
Kendimden kendime bir yol
Dönen bir teleferik misali

Mührü vurulmuş ayrılığa dair
Dilinden dökülen hecelerle
Ben vuslat demişken
Ardı görünmeyen hasrete mahkum yıllar
Sevmek duyulmayan kulakta
Tek taraflı bir itiraftan ibaret artık
İsyan etmemek için tutsağım
Bir avuç imana zarar vermemek uğruna
Kalemim elimde çekiç misali
Harflerin ucu sivri çivi gibi
Bütün hırsımla dövercesine
Aklımın erişebildiği bütün güçle
Dövdükçe dövüyorum sayfayı
Biliyorum canının acımadığı
Acıyan sayfaları acıtıyorum yazdıkça

Okyanus misali dolmuş gözlerim
Kıyıda bulsam tayfun olacağım üzerine
Gidiş rüzgarının tozunu yutmuşum
Zihnimde birikmiş cümleler
Dilim zincirli yokluğunda
Haykıramayan sessizliğim
İncitmiyorum doğayı gökyüzünü
Haykırmıyorum

Bir tutam kağıt biraz mürekkep
Tüketiyorum sana dair
Hiç bir teknik yazıya benzemeyen
Serbest dizelerle