bu can seni unutur mu ki hiç
yokluğun dert haneme yazılmış olsa da hep
sanki her günüm cehenneme bir senaryo
gel sen bana sor nasıl delip geçiyor acep,

umutlara asılıp kaldım yellere icab
ah bir bilsen nasıl bir duygudur ki o
her rüzgara talip olmak kefenin bir azabı
gören de sanıyor bu sensizliğime bir depo,

can tanem olunur mu ki hiç boşu boşuna
sebeblerden seç beğen al diyemez ki yürek
yazılan çizilene galiba binbir müsibet
biliyorum olmasa da lüzumsuzluğa bir gerek,

zaman boşluğun içinde bir sonsuzluk
bu ne bir teselli ola bilir nede bir kulp
varamamışsa eğer gönül hiç arzuhallere
neylesin bu kalp ki değil bir celp,

güvenme vurdumduymazlığın keyfine hiç
o da kapılır elbet bir gün ayazın peşine
volkanların şaşırıp kalması neyine hacet
düşünce her an satır satır hece hece gizlice
gözyaşlarının içine...

* Berlin,24.08.2019 *

Talat Özgen