YALNIZLIĞIN İZLERİŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Enez altınkum sahilinde bir akşam üstü
Neydi beni böyle yalnızlığa
Mahkum eden Martıların aniden uzaklaşıp gitmesimi Yoksa ağaçların üstüme Yaprak dökmesimi Kaç yaz akşamları yaşadım Bir su gibi akıp gitti ömrüm Geriye kaldı çakıl taşları Karmaşık olsa da Yıkıldı hayaller Şaçlarım beyaza büründü Şimdi hayat kucak açıp beklese de Tünelin sonundayım Belli belirsiz bir ışık göründü Hislerim yoğunlaştı akşamlardan yana Geceler gündüzü yuttu Tekrar sarılabilirmiyim bilmiyorum Ayaklarım titriyor Nerede kaldı dostlar Yıllar uğramıyor mekanıma Şimdi masamda izmarit dolu kül tablası Boş bir kadeh kaldı Çekilmez oldu altın kum sahilleri Yalnızlığın izlerini taşıyorum Her zaman olduğu gibi YNS |
Yüreğine emeğine sağlık
______________________________Selamlar