benim canım,bitanecik dostum şuan hastanede yatıyor ve böbrek taşı düşürüyor...bu şiirim ona...umarım o da okuyacak bu şiiri...
onu çokkkkk seviyorummmmm!!!!

bugün geldim yine yanına,
sen bilemezsin belki ama;
seni serum şişesiyle başbaşa görmek,
zoruma gidiyor zoruma...!
ağlayasım geliyor,bahane arıyorum,
başka şeylere üzülmüş havası veriyorum,
o halinle sıkıntımı soruyorsun ya bana;
yemin ederim eriyorum...!
ben böyle bir dostluk yaşamadım,
ben kimseyi böyle candan bulmadım,
ben insanlığın anlamını sende kavradım,
ben dostluğun ne demek olduğunu sende anladım...
şimdi kıyamıyorum sana bitanecik dostum,
o hemşireleri zebani gibi görüyorum:(
hani serum için delmişler ya kolunu,
ahh!o izlere baktıkça ölüyorum...!
ellerin şişmiş,rengin sararmış,
gözlerin mayhoş,canın darlanmış,
bu hastane odası sana hiç yakışmamış,
hadi çabuk iyileş kıyamıyorum sana...!
iyileşde geleyim yine yanına,
varlığınla neşe kat canıma,
seni o odada görmek çok koyuyor bana...!
tek tesellim yine gülüyor olman,
sana sunulan her acıyı şerbet gibi yudumlaman,
tek tesellim yıkılmamış olman,
bir çınar gibi hep dimdik durman...!
hadi dostum çabuk iyileş kıyamıyorum sana,
bak iyileşmezsen yatarım bende yanına,
hadi iyileş çık gel mekanına,
kıyamıyorum ben,kıyamıyorum işte sana...!

bu "şımarığı" da ağlattın yaa:(((