AŞK ZÜLEYHA DA GÜZELDİ
Züleyha ki, Mısır’ ın dik başlı prensesi,
Tutuldu Yusuf’ un nur cemâline,
Bir çift gözde esirdi çaresiz,
Aşk Züleyha’ da güzeldi.

Olurmuydu böyle bir aşk? ama oldu,
Sözü geçmedi çıra gibi yanan kalbine,
Bir çölün yangınında hıçkırıyordu nefesi,
Aşk Züleyha ’ da güzeldi.

Yusuf’ un gözelerine vurulmuştu,
Ya konuşacak,yada susacaktı,
Yusuf ise, hakkın yolunda vuslatı seçmişti,
En çok dürüstlük Yusuf"a yakışırdı.

Bağlandı Züleyha imkânsız bir sevgiye,
Yusuf gibi Ağlıyor,Yusuf gibi gülüyordu,
Yanarken içinde, volkan gibi bir ateş,
Aşk Züleyha’ da hâr olmuştu.


Heyhat! Unutmak ne mümkün!...
Anlattı bir gün, Yusuf ’a aşkını,
Yusuf irkildi duyunca,namus dedi eğdi başını,
Züleyha / Yusuf’ u ölümsüz sevmişti.

Giyindi Yusuf karadan bir gömlek ,
Zindan yakışmamıştı o nur yüzüne,
İçinde susmayan bir derinlik vardı,
Ne zaman ağlasa ,bulutlar da ağlardı,
Aşk Züleyha’ da kararlıydı.

Bir rüyâ yorumunda kurtuldu birden,
Mısır’ a sultan olmak kaderde vardı,
Tutup kaldırdı hakkı, yine yeniden,
Aşk Yusuf’ da daha güzeldi.

Züleyha aşkından delilere döndü,
Gözlerine tülden bir perde dikildi,
Neyi varsa,aşk yoluna bitirdi,
Aşk Züleyha’ da gerçekti.

Adım adım aradı sevdiğinin izlerini,
Kaybetti sonunda, bakan gözlerini,
Kimse anlamadı derin hislerini,
Aşk Züleyha’ da derindi.

Yorgun bedeninde derman kalmadı,
Yine de ümitliydi Yusuf’ suz olmadı,
Yanında bir dostu bile kalmadı,
Aşk Züleyha’ da sırdı.
ZEHRA YÜCEL(21.3.2019)