Hayali bir masaldır, yalnız aklıma düşen,
Oku belki canlanır, kaybolan eski neşen.

Karanlıklar içinde, içimdeki bu şehrim,
Yetim mezarı gibi, anılar her yanında,
Taştıkça her taraftan enkaz taşıyor nehrim,
Aşk deryama düşüyor ama fer yok tanında.

Nerde sevda güneşli, sağanaklı havalar?
Rahmetle doluyordu bağrımızda kovalar,
Yeşile boyanırdı doğamızda sıvalar,
Şimdi o tabiatın, var mı o renk kanında?

Baharı bekledikçe, yoğunlaşır zemheri,
Bazen kasırga, tufan, alır geçmişten beri,
Bütün dünyamı sarıp, kaplıyor geceleri,
Perdelerim yırtılır, aşkın feryat tonunda.

Meteor yağmuruyla, boşluktaki yıldızlar,
Öyle bir çarparlar ki, kemiklerim de sızlar,
Düşerler aşk deryama, deryam kabarıp gazlar,
Tsunamiyle şehrim, kaybolur en sonunda.

Yeni bir yıldız doğar, dünyam onla kaplanır,
Işığıyla şehrimi, dirilterek saplanır,
Deldikçe tüm his ağımı, huzmesinde toplanır,
Bilmez ki aşığının ne azap var canında.

Dedikçe bırak beni, dayanılmaz acına,
Toplar gündüzlerimi hapseder avucuna,
Dünyamın ondan başka ışık değmez ucuna,
Sevda yüklü kervanım, her an gönül hanında.

Sevdasına düşeli, rüzgârım kara yelli,
Acılar horon oynar, dans eder çiftetelli,
İçim nasıl kavrulur, etmesem bile belli,
Belki de şu halimi, anlıyordur anında.