boşa çekilen kürek mahkûmunun
ayağına vurulan pranga izidir
bu şiirler
zincirlerinden sürüklenirken


gelgit çekildi
çoktan gözlerimin feri
vuruldu yüreğimin sevda neferi

büyülü aşk denizinin söndü feneri


çık yukarı yukarı da
aşağıda kum kaymaları
çekiyor zincirin halkaları
mavi gözlerinin dip dalgaları


bir avuç kül kokusu
bir avuç gül kurusu
bir avuç yaprak ölüsü

bir avuç dediğin fersah fersah uzaktı
bir tutam sevda için ömür süren tuzaktı



boşa gitsin yürek müebbet
sebebi benden bilmendir elbet
bu şiirler
siyah sayfalarda beklerken nöbet


sıratı en incesinden geçiyorum
güneşi ateşinden seçiyorum
karartma şiirleri içiyorum

kör makasla endazesiz ömür biçiyorum


hiç bir göz kendini görmezdi
ayna olmasa yüreği
hiç bir yalan kendine söylenmezdi
yüzünüze okusaydı hükmünü yaradan


bu kar kokusu
bu karanfil kurusu
bu karanlık it ölüsü

bu karartma zifir zifir asılacak gecele
bu sabahlar gün gele çağrılacak ecele...