Bir kız hasta yakınını ziyarete gidiyor.
Bahçede o yakını ile otururken ona gösterdiği resmini düşürüyor.
Bu resmi bulan başka bir hasta, resmi hayali sevgili haline getirip,
ona şiir yazıyor.
Bu şiir kurgulanmıştır

Gel sevgili artık yorma beni
Bu gönlüm sevmekten usandı seni
Telefon açıp ta ses vermiyorsun
Ben Alo diyorum sen susuyorsun

Bana azap çektirmek mi maksadın
Aslında çok şey yaptın da bıkmadın
Aşkın karşılığı bu mu olmalı
Seven insana naz yapılmamalı

Kabahat benim çünkü seven benim
Hasretten perişan bütün bedenim
Binlerce satır şiirler yazdım
Eski bir koltukta kaç gece sızdım

Bir kerecik olsun haber verseydin
Benim bu halimi gelip görseydin
İnan ki yoruldum sana yazmaktan
Yolda düşürdüğün resme bakmaktan

Kaç kez gittim geldim o yol boyunca
Dostlar yardım etti bunu duyunca
Çimler arasında bir iz aradık
Bu resimden başka iz bulamadık

Oturduk dostlarla bahsettik senden
Haberin var mı seni sevdiğimden
Dostların hepsi söyledi fikrini
Ortaya koydular bildiklerini

Görüştüğüm dostlar seni sevdiler
Hepsi senin için iyi dediler
Haberin yokmuş benim sevdiğimden
Emin oldum şimdi bilmediğinden

Sevdiğimi bilince gelirmişsin
Bana bu azabı çektirmezmişsin
Adresim kolaydır sevdiğim güzel
Bakırköy de olan hastaneye gel