FIRTINADAN ARTA KALANGamsız bir canan elinde,yanıp sönen. Yüreğini vefasızdan , alıp gömen Kaç kere uçurumlara, gidip dönen Fırtınadan arta kalan ,bir aşkım ben..! Nurhak’ın ilk güneşinden,rengin alan Amanos ormanlarında , yalnız kalan Süphan’ın eteklerinde, hüzne dalan Fırtınadan arta kalan, hüzünüm ben..! Dicle’nin ardından bakan, ıslak bir göz Fırat’a hiç söylenmemiş,saklı bir söz Harran sıcağında yanan ,gizli bir öz Fırtınadan arta kalan garibim ben..! (KELAMI OLAN BUYURSUN ÜSTADLARIM) not:(8+4) |
Nurhak denizi anlattı, yıllar önce
Orda güneş doğmaz dendi ,yaslı gece
Sehpataki O fidanlar, ŞİİR HECE+
FIRTINADAN ARDA KALAN UMUDUM BEN .