Düş
Vakitsiz gördüğüm düştü
Daha, göz açmadan bitti Ufkumda doğan güneşti Gün içinde battı, gitti Durgun akan akarsuydu Beni, günahımdan yudu Ne ben duydum, ne el duydu Usul usul aktı, gitti Gökteki yıldıza eşti Bana ekmek, bana aştı Görünmeyen bir ateşti Sessis sessiz yaktı, gitti Bağımın gonca gülüydü Gönlümün sessiz diliydi Ilık bir bahar yeliydi Yüreğimden esti, gitti Onsuz anlamsızdı zaman Hem dert idi, hem de derman Hânemi eyleyip viran Yere yeksan etti, gitti İbrahim Taşdemir |