Bir arkadaştan dinlemiştim şiirin hikayesini.

Ağıtlar yakıyorum hem de ne ağıtlar.
Hayatının baharında terk ettin beni,
Kaldım bir başıma sensiz.
Ne düşlerim vardı da;
Anlatamadım seni sensiz.
Gönül kapım kapandı,
Gözlerime düştü katrenin en acısı.

Düşümü kaybettim.
Yeni olanı istemiyorum,
Yalan olmuş benim için herşey.
Ve sen,
Gittin.
Kaldım bir başıma,
Sevdamı kime anlatacağım şimdi.
Yavrularım kokunu özlüyor,
Senden kalanlarla avunamıyorum,
Avutmaz beni sensiz hiçbir şey,
Sensizlik bir kor alev gibi sardı her bir yanımı.

Beni bırakmıyor prangalar,
Yirmi ay sensizliği yazdım her bir yanıma.
Senden ne bir haber alabildim ne de ümit.
Coşkum gitti senle,
Esiri oldum sensizliğin,
Ağıtlar yakıyorum sonsuzluğa.
Çare gönder cennet bahçesinden bana,
Ölü ruhum dirilsin senin kokunla,
Mucizem ol,
Ne olur uyan de bana,
Kabustu geçti de bana.

Matemim bitmedi bitmeyecek,
Üç günlük değildi senin sevgin gönlümde,
Üç asra bedeldi hatta sonsuzluk gibi bir şeydin sen.
Hey umut nerdesin?
Getir bana sevdiğimi,
Bahtıma kara çaldı yaşananlar,
Bahtiyarlığım seninle gitti,
Koca dünya yaktın yüreğimi,
Bir melek gitti,
Gözlerimin rengi değişti.
Getirin bana sevdiğimi,
Ağıtlar yakıyorum sonsuzluğa.