Yazılmamış kitapdüşünürüm boş sayfalar insanda yazılıdır kara zemine beyaz kalemle atılır imza onca yaşanmışlık doldurur gözleri eksi göz diker artılara morartılmış göz altlarıyla anne ağlar bebe bu kitap çoktan yazılmış olmalıydı belki yeni bir güçle çıkılmalıydı karanfil sokağına. görünmez, silik yazılar yansıtmaz onu sokakta kalan ayak izleri var komşuların acıyarak baktıkları yüz silmez kendini her düşüp kalktığında yeniden güneşin doğuşuna yönelir her ışın yepyeni bir güne gebedir hisseder bunu yazar; nasıl çıkılır bu güçlü sıkıntıdan yazılacak sayfalar kendiliğinden çevrilmez büyük bir el var belli ki insanın eline kalemi veren oku diyen insan başka hayatlarla da büyür kurtulur zayıflığından her açık kapıda durup bakar içeride kim, ne var görür pencere önünde birisi sorgular dünyasını çocuklar koşar gelir oyundan nasıl dökülür gözyaşı çocukların omzuna görünmez sayfa açılır.. 15. 11. 2017 / Nazik Gülünay |
Merhaba,
Nefis bir paylaşım! Kutlarım hoşça kal !