Efkârın çiçekleri meyhaneye dökülmüş
Ufkumuzdaki güneşin gülüşleri üşüyor
Zamanın ıslıkları ufkumuzun fırtınasında
Denizi seyreden deniz fenerleri üşüyor

Meyhanede bahçesinde şakırdayan havuzda
Ağlayarak yanan rüzgârlar üşüyor
Gökkuşağı ormanın renklerinde boğulmuşum
Sonbahar sahillerini kuşatan meltemler üşüyor

Issız kışlık ormanında rüyanın koruluğu
Aklımdan geçen dargın hatıralarım üşüyor
Dağların koynunda anıların duruyor
Sonbaharın beyhude aşkları üşüyor

Sonbahar ışıkları gibi hüzün dağıtıyorsun
Hayallerim kırılmış rüyalar üşüyor
Sürgün günlerimin renkli kederleri
Gurbetin sonbahar trenleri üşüyor

Gözkapaklarım yorgun gülüşleri kucaklarken
Kalbimde esen yorgun sonbahar mektupları üşüyor
Meyhane masasında denizin ıslıkları
Ufkumuzdaki sonbahar gökkuşakları üşüyor

Her gece gezerim sarmaş dolaş hayallerimle
Kalbimde sönmeyen yorgun aşklar üşüyor
Sonbahar yapraklarında rüyanın yağmurları
Çamlığın tepesinde sonbahar bulutları üşüyor

Meltemli meyhanede rüyanın unutulan şarkısı
Zaman çocuksu sessizliğiyle üşüyor
Sürgün günlerimden kalma meyhane söğütleri
Gurbetteki sürgün mevsimleri üşüyor

Deniz gecenin yıldızlı uykusuna dalmış
Ufkumuzda süzülen yelkenler ve gemiler üşüyor
Gecenin gülüşlerinde yakut yakamozlar
Gurbet gecelerine düşen mehtaplar üşüyor