Sanma ki unuttum, bitse de yasım.
Unutmam mümkün mü unutmam babam
Herkesin dostuyum olmadım hasım.
İçimden çıkmayan acımsın babam
Sen benim başımda tacımsın babam

Engelleri aşıp çıkarken düze
Gün geceye karıştı, gece gündüze
Şikirler(*) azınca nur inmez yüze
Allah’ım korusun sapmaktan babam
Yalancı dünyaya tapmaktan babam

Hayat insanlarla oynarken dama
Adalet firarda, kantar yalama
Onca söylenecek sözüm var ama
Boğazım tıkanır diyemem babam
Haram tek lokmayı yiyemem babam

Oğlan babaya küs, kadın kocaya
Din öğretir oldu dinsiz hocaya
Kız kolunda zıpır çıkar locaya
İnsanlar kendini bilmiyor babam
Olanlardan ibret almıyor babam

Kardeş bacısına, bacı kardeşe
Çirkin bakar oldu hem de eş eşe.
Haramı bilmeyen dönüyor köşe
Dünyanın düzeni bozuldu babam
Sahibi olmayan ezildi babam

Kendimle dertleştim anlayanım yok
Yalancı dünyada malım, “han”ım yok
Mahkemede dayım arkam yanım yok
Yüzler gülmez oldu, asıldı babam
Yürekler sevgiye kasıldı babam

İtimat şinanay(*), suç ayan beyan
Şimdi zor bulunur, büyüğü sayan
Erkekler el pençe, emreder bayan
Buranın ahvali karışık babam
Kalmadı kendiyle barışık babam

Doludizgin gider zaman denen at
Mahir dur dese de, geçiyor hayat,
Günün kutlu olsun nur içinde yat.
Unutmadım seni unutmam babam
Seni hiç kimseyle bir tutmam babam

Mahir Başpınar / 17.06.2017