bir kaç kez okudum sanırım sessiz kalamayacağım
ve müsaadenizle şiirle biraz konuşacağım

Ne arar insanın annesi toprakta sahi? Sanki benim annem toprakta beni arıyor gibi
Ya da kendini
Lavta ile bir ses mi? vakitsiz gömülen bir nefes mi?
Bir insan en sevdiği şeyleri toprağa verirdi değil mi bir de zamansız vermişse
Kelimelerimize zaten ölüm bulaştırmışlar zulüm ihanet varolmayan sahte bir cennet

Aslında mavi bir kayboluştan girecektim kelimeler dedim evet
“Blue Nude”
Matisse’nin Mavi Çıplak'ı
Her çıplaklık biraz da mavi değil mi ama en çok kırmızı
Çabasızlık hayali derler Ressamın bu izdüşümüne ama ne çok çabadır aslında
Kaybolmak ama korkmadan demişti yazar
Kayboldukça çoğalır insan
Aslına en çok ressamın kendi eşini çizdiği şapkalı kadın resmi çekmişti ilgimi
Bu şiiri okurken aklıma düştü ne çok olmuş bir tuale içimizi resmetmeyeli hatlara geçeli
Bir devri alem 365 kendi kuyruğunu yiyen yılan gibi nasıl bir kısırdöngü
Çabasızlık işte aslında herkesin bir çabası var bu çabasızlık oyununda
Hani diyor ya temel sevgilisine 365 gün seni düşünüyorum diye
Peki kalan altı saat diye soruyor kız
çayda mı içmeyek da diyor temel horonda mı tepmeyek hamside mi tutmayak
ne çok bir altı saat çabası ama kendine ait kutsalı az ve öz kaliteli

Ve yorumda temelli karıştı iyi mi:)
Nüler oluyor bu hayatta
Nü diyecektim nüler anlattım bu adam nü anlatıyor diyenler olacaktır
Nü bileyim ben arkadaşım şiirle konuştuk gidiyoruz işte
Şiir şairin karakteridir dolu şiir deli dolu şiir
Bi de … her neyse öyle işte biraz uzattık zaten affola

Saygımla…

Annemin elleri sürekli bahçeyi kazıyor...

kaybedilen kelimelerdir
aradığı.

çünkü bazı kelimeler hiç kullanılmıyor artık.

çünkü kayboluşa yakalanmış insanlar
hep hüznün peşinden koşuyor

hep.