Mia,
Yükü ağırdır ayrılıkların
Gör ki, nasıl taşırmış sensizliği bir hamal,
Karşı kıyının ışıklarına tut suretini

---- Gölgelerde hep senin yüzün
---- Bekleme başka bir ihtimal,

Mia,
Ben şiir yazmasam kim bilir gözlerini
Kim bahseder güvercin güzelliğinden,
Güneş sende doğmalı, sende batmalı akşam

---- Dokunduğum her çiçekte senin kokun
---- Günyüzüne çıkıyor kendiliğinden,

Mia,
Adını haykıran davullar çalar eteklerinde
Ebabil kuşları saçlarında yıkar kanatlarını,
Sadece senin sesinle bir yangın mühürlenir

---- Yaşadığım coğrafyanın tek kanunudur gözlerin
---- Ve yitirir tüm padişahlar saltanatlarını


Mia,
Mahşeri andırıyor avuçlarında ki karanfil
Bir damla gözyaşında boğuluyor tüm kainat,
Kaçamak bakışların da hep bir mülteci duruşu

---- Orduları geliyor hüznünün etrafı yakıp yıkarak
---- Göster gülüşünü tüm küskün aynalara inat

Mia,
Askılara bıraktıktan sonra kitapları
Devrildi tüm sandalyeler, masalar, lambalar,
Savaşın yaklaşan bir uğultusuydu sessizliğin

---- Sağ koymaz beni bu şiir
---- Bir bir patlarken içimde canlı bombalar,

Mia,
Gidişini ıslak sokaklar mevsimine bırak
Sönsün yıldızlarla bir, tüm umutlar bütün bütüne,
Bir balık kılçığında ki kan damlasıdır vedan

---- Sen bambaşka hülyalara çevirdin yönünü
---- Ben ise yorgun düşler enstitüsüne..


Mehmet YILDIZ ( Nisan 17 GEBZE )