Kara kıştır
Baharı müjdeleyen
Zemherideki sevgili
Gönülden akan yaştır
Gözlerimin üzerinde uzayan
Kalem değil kaştır...

Gel üşüyen bendeki seni gör de vaz geçme asla
Bir kez bak yüzüme
Zorla sevmek olmaz
Uğraştırma kimseyi
Benim yüreğim donarsa
Seninki ise taştır
Geçti yıllar yıllı ömür değil mi
Allah’ını seversen
Sevecek halimiz mi kaldı...

Son sözümdür sana.
Bir dileğim var, yar sana;
Her günümde hüzün vardı
Gel birazını alsana.
Hayallerim kayboldu
Dünyam daraldı
Biraz da bende kalsana
Bir canım var
Onu da gel sen alsana...

Hiç üzülme
Ömrünün yarısı gider
Yaptıkların senin olsun
Yüzünün karası, yükün ağır gelir
Sevdiklerin yanında kalır
Sonunda gönül yarası...

Sen de seviyorsan söyle.
Ağladı iki göz doldu,
Yüreğim yandı köz oldu,
Sevdikçe söz oldu.
Gözümün karası,
Sen başımın belası
Sevmeyecek isen
Sende sevme beni...

Behçet Bük 1749/2.3.2017/Eskişehir