ÇOK ÖZLEDİM SENİ (238)Şiirin hikayesini görmek için tıklayın 27 Haziran 2016 da vefat eden sevgili
eşime ithafen yazılmış bir şiirim. ÇOK ÖZLEDİM SENİ (238) Yokluğun bağrımda bir derin yara. Çok özledim seni gül yüzlü yârim. Birikir günlerim döner aylara. Çok özledim seni gül yüzlü yârim. Dönüşsüz gidişse her ölüm eğer. Kavuşayım diye ölmeye değer. Ölümlü ayrılık çok zormuş meğer. Çok özledim seni gül yüzlü yârim. Sanki varlığınla evimdesin hep. Gözüm kapalıyken önümdesin hep. Gittiğim her yerde benimlesin hep. Çok özledim seni gül yüzlü yârim. Hasretin derinden yakar bağrımı. Acı zehir gibi sokar böğrümü. Düşünürüm nasıl yapsam çağrımı. Çok özledim seni gül yüzlü yârim. Ben Yitik İlhan’ı biliyorsun sen. Seni görmesem de görüyorsun sen. Zayi Ozan diye seviyorsun sen. Çok özledim seni gül yüzlü yârim. İlhan ATEŞ (Zayi Ozan) Ankara,15 Şubat 2017 Çarşamba Yayın : 18/02/2017 Cumartesi www.edebiyatdefteri.com/siir/1079517/ Şiirin hikayesi : 27 Haziran 2016 da vefat eden sevgili eşime ithafen yazılmış bir şiirim. |