Acıyan İNSAN yanım
Kimsenin bilmeyeceği bir oyunda,oynacaktık aslında
Yazılmasaydı yazgılarımız Ve kimsenin bilmediği figuranlar olacaktık Zavallı yerkürenin , hayalet tiyatrolarında Kızılca kıyametlerin koptuğu bu yerkürede Yürekten indirilmiş sözler biriktirmek istiyorum Ulaşamadığım İNSANLIĞI her düşündüğümde Hiç yazılmamış kelimeler icat etmek istiyorum Bir şiirin içinde,sadece sevgiye bandırılmış Büyüteceğim hayaller istiyorum Bütün çıkmaz sokakların, çıkılır olduğu Tabelalar asmak istiyorum,iç şehrime En çok da tek yönlere takılıyorum Ve çok acıyorum yalnızlıklarına Tek yönün dönülemezliği katran karası Kavuşmaların vaat edildiği tüm buluşmalarda Bütün öykülerin kahramanı olmayı isteyen ben Tuhaftır ki kendi öykümü yazmayı beceremedim Yüreğim sevmelere sabıkalıyken Gönlüm boşluk zindanlarında çürümekteyken Çoğul mutlulukların,Aşk’la dönen girdaplarında Hücre cezası bitmemiş Sahte sevdalarda sorgulamak istiyorum kendimi Dirençlere asılan umutsuzluğum, Can alıcı sorulara saklanır da çıkmayı beceremezdi kendi kabuğundan Sürekli yakınarak, sürekli yoktan var oluşun Rengini aramak istiyorum,değersiz ömür saraylarımızda Oysa, yaşamın basit hileleri de vardır Bir bakışta rafine olduğu için algılayamadığımız En görkemli gerçeğe yakın olup,keşke’ler gibi Onlara dokunmak istiyorum Ve ben acımasız insanlıktan korkmuyorum Kesilecek tüm cezaları istiyorum Acıyan İNSAN yanıma |