BÜLBÜL FİGAN EDER
Gülün dalındaki bülbülü gördüm,
Yaralı gönlüyle uçmak istedi. Ah edip ağladı “Vatanım!”diye, Benden uzaklara kaçmak istedi. Yaraların dedim çok mu derinde? Kimler dua eder şimdi ser’inde Bülbül figan eder her gün yerinde, Bana sevdasını açmak istedi. Ah vatanım! Dedi, Altın Kafeste Bir gariplik sezdim o yanık seste Her gece çalınan o mahur beste, Bütün sözlerini saçmak istedi. Şimdi vatanımda güller açıyor Bülbüller yuvada neşe saçıyor Gülün hasretiyle uzak uçuyor, Diyardan diyara göçmek istedi. Gün geceye döndü gece karanlık Nice hayallere daldım bir anlık Bülbülün vatanı olan kayalık, Kendince arkadaş seçmek istedi. Ne ben ona baktım ne de o bana Tedbiri almazsan gelecek cana Canım kurban olsun dedi vatana, Sularından bolca içmek istedi. DOĞANAY’ım gülün dalında bülbül Bülbülün hayali olmaz hiç sümbül Bülbül kavuşmazsa kuruyacak gül, Güller kurumadan biçmek istedi. Kemal DOĞANAY Gül bilmez bülbülün güzel sesini Dal bilmez kendinin hoş nefesini... Gülden bülbül anlar, bülbüldense gül; El bilmez sevmeyi sevilmesini...HŞT/1984 Halil Beye Teşekkürlerimle.. |