BANA KIZ ANNE!
Karanlıkta sokağa çıkmaz çocuklar
Öcü gelir. Çuvallı adam kaçırır onları Ya da hayat kara peçeli yüzüyle Gece dolmuş ruhunu sarar bedenine Çok acır elleri Ayakları üşür. Anne, O gece siz Arka odada uyurken Ben sokağa kaçtım. Küçüktüm çok Ve hayat masum sanıyordu Küçük ruhum Şimdi anlıyorum Hayat bana en siyah ruhunu gösterdiği o gece Yazılmış yazgımın hayatıma vereceği acıların Bir provasıydı bu İğneler batmış bedenimdeki Her delikten sızan küçük kan yığınında Ağlamaktan öte sızılara yol almıştı sol yanım Anlamalıydım Öcü zamanmış Çuvallı adam hayat… Vakit geç diyorsun Yüreğinde bir sızı Ardımdan, uzaklarımdan gelen sesini dinliyorum Hayatım tüm kirleri taşırken bedeninde Ve düşlerim Yükselen sesinle son bulurken… O gece araladığım kapıdan Dışarı saldığım çocukluğuma Kız anne! Başım önde ağlayışlarıma aldırma Bilirim Vakit geç Ve Yaşananlar hala gizli ay ışığında Bana kal de anne Yine yükselt sesini Gözlerime bak Büyüdüm anne Büyüdü acılarım Hatalarım kestiğim saçlarımdan geçti Öcü geldi… Zaman geçti. Bana gitme de Cümlelerin iliğime işlensin Üşüyen ellerimi tut Tut ki Yeşillerini alsın hayat doğanın Yağmurlar dolaşsın damarlarımda Çiçekleneyim… Bana gitme de Yükselen sesinde büyüyen korkum Küçük olsun acıya çektiğim geçmişimden Sözlerin en keskin yanıyla Ve yüreğinden gözlerine akan şefkati İşlerken düşlerime Ardımda bıraktıklarım, Kaçışlarım Gözyaşım… Sildiğim ne kadar yazgı varsa Bana o kadar Gitme de. |