Yokluğunda YarYüreğimin kanayan yerlerinde öfke Albenisi unutulmuş sevdaların köşkünde Dudağımda hazin bir yalnızlıksın Nemli sabahların döşeğinde kızılcık bakışların Çürümüş dallarda bir yığın yaşanmışlık Üşüyorum gönlünün çıngılarında Cılız ve titrek ellerimle aşkı yazıyorum Bir tahterevalli olsam şimdi Eski bir bacadan yükselen duman olsam Hayallerimin kerpiçten evlerinde Uyusam ve bir daha uyanmasam Çalsan kapımı sevdalı yüreğinle Sarılsan yine bana eskisi gibi yar Şakaklarımdaki aklara dudağını sürsen Sureti eskimiş pişmanlıklar uhdemde Gözbebeklerimde firari yıldızlar Balıklar yüzüyor ruhumun derinliklerinde Üryan bir ateşim ben hüzünlere Kapat yine de yalnızlığımın tunç kapısını Bir yudum mey olsun gülüşün Sahra yalnızlığımın o dar odalarında Yudumlara böl yine beni sevginle Kapattım gözlerimi sen yokken aşka Suskundu dilim yar asırlarca Nicedir karanfil kokulu şiirler biriktirdim sana Sen güneşi emziriyordun çok uzaklarda Bulutlardan sabır örüyordun şanıma Ben nice şafak doğurdum bilsen yokluğunda Yuttum o manasız gecelerin irinini Bir öldüm bin sövdüm her gece yokluğuna Sen yokken yar ben özlemine gömüldüm Selahattin Yetgin |
Kalemin susmasın
______________________________Selamlar