ANAMA MEKTUP III
Görsen tanımazsın benim halimi
Halimi görenler şaşıyor ana İçime hasretin gelip çökende Kalemim elimden düşüyor ana Nere baksan oradayım gör beni İlmek ilmek nakış nakış ör beni Uçan kuşa esen yele sor beni Desinler huzursuz yaşıyor ana Herkes rahat anasının yanında Ölü diri geleceğim sonunda Yaşamanın en tatlı bir anında Bize de ah çekmek düşüyor ana Ana halim aynen yazdım bunu bil Ağlarsın bilirim gözlerini sil Oğlunuz sizleri unutmuş değil Sizleri gönlünde taşıyor ana Cevapsız bırakma bu mektubumu Hayatta yitirdim ben umudumu İnan ayaklarım tüm vücudumu Bir hayalet gibi taşıyor ana Nisan/74 |