Hikaye 6: Örümcek Doku'nun Kırık Ağı
Yazar: Hüseyin TURHAL
Bahçenin en güzel, en sanat eseri gibi ağını ören örümceğin adı Doku’ydu. Doku’nun ağı, güneş ışığında pırıl pırıl parlar, gören herkesin "Ne kadar da güçlü ve güzel!" demesini sağlardı. Doku, ağını örmek için günlerce çalışmış, her ipliği büyük bir dikkatle yerleştirmişti.
Doku, ağının ortasında gururla otururken, ağına yakalanan sineklere ve diğer böceklere bakardı.
Ağustos böceği Cırrık, yakalanma korkusuyla her zaman Doku’nun yanından hızla geçerdi. Kelebekler, ağa takılmamak için yollarını değiştirirlerdi.
Doku, bu böceklerin ona olan mesafesini önemsemezdi. Sonuçta, o bir örümcekti ve bu onun işiydi.
Bir gece, şiddetli bir fırtına çıktı. Rüzgar, ağaçları kökünden sökecekmiş gibi esiyordu.
Doku, hayatı boyunca bu kadar sert bir rüzgar görmemişti. Ağı, sallandı, gerildi ve sonunda "Şraak!" sesiyle ortasından kocaman bir yırtık açıldı.
Sabah olduğunda, Doku dehşetle ağının haline baktı. Güzelim ağı, paramparça olmuştu. Artık ne avlanabilirdi, ne de güvende kalabilirdi.
Doku’nun gözleri doldu. Bu ağı tamir etmek için bir hafta boyunca aralıksız çalışması gerekiyordu. Tek başına bu kadar ağır bir işin altından nasıl kalkacaktı?
O gün, açlık ve umutsuzlukla ağının kenarında bekledi.
Bir süre sonra, yoldan Ağustos Böceği Cırrık geçti. Normalde hızlıca kaçardı ama Doku’nun ağının yıkıldığını görünce duraksadı.
Cırrık, Doku’ya acıyarak baktı. “Ah, Doku,” dedi. “Ne kadar kötü bir durum. Bütün emeğin boşa gitmiş.”
Doku omuz silkti. “Önemli değil Cırrık. Alışmalıyım. Yeniden başlayacağım.”
Cırrık, elindeki güçlü bacağını Doku’ya uzattı. “Bak Doku. Ben senin ağlarına yakalanmaktan her zaman korktum. Ama şimdi aç kaldığını ve üşüdüğünü görüyorum. Bizim aramızda düşmanlık olabilir, ama bu bir yardımlaşma zamanı.”
Cırrık, yanındaki karınca ailesini çağırdı. “Karıncalar, Doku’nun ağının alt kısmına yeni iplikler örmesi için sağlam dallar ve yaprak parçaları taşıyalım!”
Karıncalar, omuz silkmeden hemen işe koyuldular. Her biri, Doku’nun ağının dayanağı olacak en sağlam küçük çubukları taşımaya başladı.
Hemen ardından, Uğur Böceği Nokta geldi. Nokta, güçlü çenesini kullanarak ağın kırılan eski ipliklerini dikkatlice kesip temizledi.
Doku şaşkınlık içindeydi. Bu böcekler, daha önce onun avı olmaktan korkan böceklerdi. Şimdi ise ona yardım etmek için kendi işlerini bırakmışlardı.
Doku’nun gözleri sevinçle parladı. O da artık ağlamayı bıraktı ve yeniden iplik örmeye başladı. Ama bu sefer yalnız değildi.
Karıncaların getirdiği sağlam dallar, ağının alt yapısını çok güçlendiriyordu. Uğur böceği, Doku’nun işini kolaylaştırıyordu. Ağustos Böceği Cırrık ise, neşeli şarkılarıyla onların yorulmasını engelliyordu.
İşbirliği sayesinde, Doku’nun bir haftada bitireceği ağ, sadece bir günde eskisinden daha sağlam ve daha büyük bir şekilde tamir edildi!
Doku, yeni ağının ortasına oturdu ve mutlu bir şekilde diğerlerine baktı.
“Hepinize minnettarım,” dedi. “Bana, en iyi yemeğin bile paylaşılan emekten daha lezzetli olduğunu öğrettiniz.”
O günden sonra, Doku’nun ağı artık sadece avlanma yeri değildi; aynı zamanda zor durumda kalanların birbirine yardım ettiği arkadaşlık köprüsüydü.
Verilmek İstenen Mesaj:
Bazen en zıt göründüğümüz kişilerin bile yardıma ihtiyacı olur. Empati kurmak ve karşılık beklemeden yardım etmek, topluluğumuzu daha güçlü ve mutlu yapar.