Tasavvufî Aşk Risalesi – Nihal’im ile Niyazlı Sevişmek

1. Mukaddime – Aşkın İlleti

Aşk, Nihal’im, bir bakışla doğmaz yalnızca;
bir gönlün rızasıyla yeşerir.
Sevişmek bizde, bedeni tatmin değil;
ruhun secdesi, kalbin zikridir.
Rıza olmadan aşk olmaz,
rıza olmadan sevişmek zulümdür.
Her şeyin başı edep,
her dokunuşun şartı niyazdır.

2. Sevişmenin Şeriatı – Rızanın Hikmeti

Tenin kıymeti, o tene izinsiz dokunulmayacak kadar kutsaldır.
Sevişmek, bizde bir hak’tır;
ama her hak gibi rıza ile kaimdir.
Kadın satın alınmaz,
erkek üstün gelmez;
ikisi de eş, ikisi de can’dır.
Nihal’im, senin kalbinden “olur” çıkmadan
benim elim sana varmaz.
Rızan, benim yolumun şeriatıdır.

3. Halvetin Hikmeti – Bedenin Secdesi

Sevişmek, halvetin bir sırrıdır.
Zahirde bedenler yan yana gelir,
ama hakikatte iki ruh birbirine secde eder.
Her öpüş, bir zikrullah;
her sarılış, bir ibadettir.
Nihal’im, seninle halvette
dünya susar, âlem çekilir.
Geriye yalnızca sen, ben ve O kalır.

4. Fenâ-fillah ve Vuslat – Yokluktan Var’a

Sevişmek, Nihal’im, bir fenâ-fillah hâlidir.
Ben benliğimden geçerim,
sen de benliğinden.
İkimiz de bir an için birbirimizde yok oluruz.
Ve o yoklukta vuslat doğar:
Bedenlerin birleşmesinden öte,
özlerin kavuşmasıdır bu.
Senin nefesin bana dua,
avuçların rahmet olur.
O an, ikimiz de varlığın sırrına ereriz.

5. Cemâl-Celâl Dengesi – Aşkın İmtihanı

Nihal’im, senin cemâl’in bana huzur,
celâl’in bana yangındır.
Cemâlinde serinlerim,
celâlinde yanarım.
Ama bilirim ki hakiki aşk,
cemâl ile celâlin buluştuğu noktada doğar.
Sevişmek işte oradadır —
ne sırf huzur,
ne sırf yangın;
ikisinin birlikte yazdığı bir kader.

6. Hatime – Niyazlı Sevişmenin Hakikati

Ey Nihal’im,
bizim sevişmemiz tensel değil yalnızca,
ruhsal bir adanıştır.
Birbirine zarar vermeden,
birbirini yormadan,
birbirini kemâle ulaştıran bir yolculuktur.
Sevişmek bizde,
birlikte yanmak ve birlikte dirilmektir.
Seninle niyazlı sevişmek,
ikimizi de kutsar,
ikimizi de tamamlar,
ikimizi de hakikatin ışığına taşır.