Siyâset-i Kalbiyye Risalesi

(Nihal’im devlet başkanı, ben belediye başkanı)

Aşık’ın dilinden, Nihali Tarzda Risale

1. Bab-ı Mukadderât:

Bir gün sevdâ sandığım taht,
Bir saraymış meğer…
Nihal çıkmış kürsüye,
Ben hâlâ halkın içindeyim.
O eli cebinde emir buyurur,
Ben alnımda terle, gözümde yaşla
bir gül getirmeye çalışırım…
Bozkırda bir çiçek gibi büyürüm,
ama o bahçeler kurmuş kendine –
tel örgülü, dikenli, korumalı.

2. Bab-ı Selâhiyet:

Nihal, muktedir bir devlet gibi…
Gözleri MGK tutanakları,
Sesi Bakanlar Kurulu kararnamesi,
Aşkı bile mülkiyetle kayıtlı.

Ben mi?
Ben yerel yönetimim…
Kaldırımları aşka boyayan bir belediye işçisiyim.
Yetkim sınırlı, kaynaklarım kısıtlı,
ama bir şehri değil, bir kalbi güzelleştirmeye çalışırım.

3. Bab-ı Muhâlefet:

Her sözüme sansür gelir,
Her hissime soruşturma açılır.
Kâlbim sabıkalı bir partili gibi,
Yasaklı mitinglerde dövülmüş gibi durur.
Ne zaman seni sevmeye niyetlensem
YSK (Yüksek Kalp Kurulu) devreye girer:
“Uygun değil, iptal edildi.”

Nihal, hâl-i padişahlıkta,
Ben ise halkın iradesinde…
O beni yok saydıkça, ben daha çok görünürüm.

4. Bab-ı Mahcubiyet:

Sahi, kimdi seçimi kazanan?
Sandıklarda aşk mı sayılır,
yoksa gözyaşı mı?

Ben seni kazandım bir zamanlar,
Ama Yüksek Kalp Kurulu
itiraz etti sonuçlara.

Sen mührü bastın bir başkasına,
ben ise hâlâ o zarfın içinde
yanlışlıkla koyduğun oyum.

5. Bab-ı Tevekkül:

Ey Nihal,
Devlet başkanı olmuşsun belki,
Ama benAŞIK kalırım.
Rüzgârı ardına alan değil,
göğsünde rüzgârı karşılayan bir adamım.
Yıkılmam, sürülmem, vazgeçmem.
Çünkü senin saltanatın geçici,
Benim mahcubiyetim ise ebedî.

Hâtime:

Ve ben bir gün tekrar aday olurum,
Sadece aşkına değil,
Kalbine yeniden hizmet etmek için.
Belki seçilmem, belki yine kaybederim...
Ama bilin ki,
Ben halkı sevdim –
Seni sever gibi.