“Nihali Tarz”, aşkın metafiziğini, insanın içsel yolculuğunu ve bir kadında saklı Tanrı’yı arayışın şiiridir. Dünya Yükünün Hamalı'na göre Nihal, hem bir kadın hem de varoluşun sembolüdür. Bu kitap, k...
Kan ter içinde gece, Kan ter içinde her yanım… Her yanım bu gece bir yangın yeri, Sanki şehrin bütün lambaları sönmüş, Sanki yolların hepsi çıkmaz olmuş.
Kurşun yemişim, sürgün yemişim, Ama yine de ilk kez geliyorum sana, Nihal’im. Bir yasağın, bir korkunun kapısından değil, Bir aşkın, bir özlemin kapısından düşmüşüm önüne. Ve sanki bütün yara izlerim Senin tenine değince sıcaklaşıyor.
Yok elimde menekşe, Yok elimde şeker, Yok elimde sana sunacak bir armağan… Bir tek ağır yaralı özlemim var, Ve gözlerine sürülmüş gözlerim.
Nihal’im, aç kapıyı! Ben senin yürek yarın, Ben senin “gitme, kal” diye fısıldadığın nefesim. Aç kapıyı, Nihal’im… İşte geldim, işte bu sana ilk gelişim.
Hep senin için gökyüzünde değil, Şehrin en tenha sokağında bir ev düşledim. Balkonunda çamaşır ipleri, İçeride kahve kokusu, Ve senin saçlarının gölgesinde huzur bulduğum bir oda… Hani her gece sordum: “Nerede o adam, menekşelerle konuşan, Kuşların dilinden anlayan adam?” Ve sen sustun, sustukça içim büyüdü.
Ben de düş gördüm: Gökyüzünde değil, senin gözlerinin içinde bir ev vardı. Sen, ben ve kahkahaların… Sonra herkes gitti; babam, dostlarım, meleklerim. Ve ben de çekip gidince, Yani senin oğulcuğun, senin yürek yarın gidince, Sen nasıl yaşadın Nihal’im?
Kan ter içinde gece, Kan ter içinde her yanım… Kurşun yemişim, sürgün yemişim, Ama yine de senin kapındayım, Nihal’im. Düşmüşüm önüne, düşmüşüm kucağına.
Vakit dar, Ama bir kere daha sürseydim gözlerimi gözlerine… Ama bir kere daha öpseydim ellerini, Bir kere daha “Nihal’im” deseydim, Yetmez miydi?
Yok elimde menekşe, Yok elimde şeker… Bir tek özlemim var; Ve gözlerine sürülmüş gözlerim.
Nihal’im, aç kapıyı! Ben senin gece yarın, Ben senin kayıp şarkın, Ben senin içindeki kanayan sırların. İşte geldim, Nihal’im… İşte bu sana belki de son gelişim.
Üzülme, kapanıyor diye gözlerim… Vakit doldu. Kapının önünde eğdim başımı, Ellerimi göğe değil, sana uzatıyorum. Üzülme Nihal’im… İşte şimdi seninle oldum. İşte şimdi seninle ben oldum.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
Kitaplar 
Bugün Eklenenler
Günün Şiirleri
Resimli Şiirler
Etkili Yorumlar
Popüler Şiirler
Rastgele Şiir
Son Yorumlananlar
