Öykü 3: Tren Rayında Unutulan Oyuncak
Can, ailesiyle birlikte şehirlerarası bir tren yolculuğundan dönüyordu. Trenin penceresinden manzarayı izlerken çok eğlenmişti.
Eve geldiklerinde, annesi Can'a çantasını boşaltmasını söyledi. Can eşyalarını tek tek çıkarırken, birden kalbi sıkıştı. En sevdiği oyuncak itfaiye arabası Ateş çantada yoktu! Ateş, kırmızı renkte, parlayan merdivenleri olan ve üzerinde küçük, sarı bir 'C' harfi yazan özel bir arabaydı.
Can, gözleri dolarak, "Ateş kayboldu anne! Galiba trende unuttum," dedi.
Aynı trende, Can’ın hemen çaprazındaki koltukta oturan emekli öğretmen Ahmet Bey de evine dönmüştü. Çantasını yerleştirirken koltuğun yanında duran parlak kırmızı bir oyuncak gördü. Eğilip aldı. "Bu güzel araba kimin acaba?" diye düşündü. Arabanın üzerinde minicik bir 'C' harfi vardı.
Ahmet Bey, oyuncağı yanına almayı hiç düşünmedi. Bindiği trenin şirketini aradı ve durumu anlattı. Görevli, "Hemen kayıp eşya ofisine teslim edin lütfen," dedi. Ahmet Bey de aceleyle istasyona geri döndü ve Ateş’i görevlilere teslim etti.
Ertesi gün, Can'ın annesi umutsuzca tren şirketini aradı. Görevli, "Kayıp bir itfaiye arabanız var mıydı? Rengi ve üzerinde bir işaret var mıydı?" diye sordu.
Can, heyecanla, "Kırmızıydı ve üzerinde küçük bir 'C' harfi vardı!" diye bağırdı.
Görevli gülümsedi. "Tebrikler Can, arabanız dürüst bir yolcu tarafından bize ulaştırıldı. Gelip alabilirsiniz."
Can, ailesiyle birlikte istasyona gittiğinde, pırıl pırıl Ateş'e kavuştu. Oyuncak arabasını sımsıkı kucakladı. Can, bir başkasının dürüstlüğü sayesinde oyuncağına kavuşmuştu ve bu, ona eşyalarına sahip çıkmanın yanı sıra, dünyada hala iyi kalpli insanların olduğunu bilmenin ne kadar güzel olduğunu öğretti.