KASÎDE: Şâh-ı Şehîd'e Âh ü Zâr

Ey gönül, yine mi doldu gözlerin yaşı?
Ayrılık yeli mi vurdu, Kerbela yoldaşı.
İmam Hüseyin'in aşkı yandırır canı,
Bu âlemde yoktur onun gibi serdenbaşı.

Yine matem ayı geldi, giyindi siyah şalı,
Güneş yüzünü gizledi, tutuldu hilal-i.
Fatıma'nın kuzusu, âlemlerin nuru,
Zalim Yezid elinden içti ecelin zali.

Fırat'ın kenarında canlar susuz kaldı,
Su yerine ok değdi, ciğerler kor oldu.
Menzile varmadan Şâh-ı Şehîdler şâhı,
Zulmet çölünde al kanlara boyandı.

Ali'nin aslanı, Muhammed'in çiçeği,
Sırtına değdi kılıç, sinelerde bıçağı.
Yetmiş iki can ile vurdu deşt-i belada,
Aşk yolunda verdi can, sancağın direği.

Ağla gözüm ağla, dinmez bu yaramız,
Hüseyin'siz cihanı neyleyelim, neyimiz.
Zaman döner, devran döner, yezidlik bitmez,
İmam'ın izinden gitmektir tek çaremiz.

Ne gam, ne keder, ne de devadır bu derde,
Ehl-i Beyt aşkı yanar her bir gönülde.
Mümin olan daim çeker bu yası, feryadı,
Hüseyin'i anmak ezelden bize bir borçtur.

Hak yolunun kurbanı, canların cananı,
Âşık olan bilmez ziyanı, ne de kazancı.
Cennet-i Âlâ'nın seyyidi, serveri,
Ondandır bize gelen her türlü irfanı.

TURHAL'ım der ki: Sözüm budur her zaman,
Daim olsun bu aşk, bitmesin bu duman.
Hüseyin'e yoldaş olan bulur Hakk'ı,
Mürşidi Ali'dir, yolu doğru kılan.

Hüseyin TURHAL