41. Bölüm – Aynı Şehirde, Farklı Hayatlar

Selma yıllar içinde büyümüş, koca bir genç kadın olmuştu. Onu sahiplenen yaşlı çift, Ayşe Teyze ve Mustafa Amca, ona kendi evlatları gibi davranıyordu. Selma, onların küçük bahçeli evinde huzuru bulmuştu. Bahçede çiçeklerle ilgileniyor, ev işlerinde yardım ediyor, akşamları birlikte sofraya oturuyorlardı.

Ama geceleri… İçindeki boşluk büyüyordu. Bazen Mustafa Amca’nın dizinin dibine oturur, çocuk gibi sorardı:

— Amca… İnsan kaybettiklerini tekrar bulabilir mi?

Mustafa Amca hüzünlü bir tebessümle, “Kalbin inanıyorsa, yollar bir gün kesişir kızım” derdi.

Selma’nın en büyük arzusu, Yusuf’un hayatta olup olmadığını öğrenmekti. Ama hangi şehirde, hangi ülkede olduğunu bile bilmiyordu.

Bir sabah çarşıya gitmek için evden çıktı. Yağmurdan sonra sokak taşları parlıyordu. Kalabalık arasında yürürken, bir köşede ağır yük taşıyan genç bir adamı fark etti. Yüzünü tam göremedi ama içindeki bir şey kıpırdadı.

— Yusuf?… dedi fısıltıyla. Ama kalabalık o kadar yoğundu ki, adam gözden kayboldu.

Selma uzun süre olduğu yerde kaldı. Kalbi hızla çarpıyordu. Belki bir yanılgıydı, belki de kader ona küçük bir işaret göndermişti.

Aynı anda, Yusuf da o limandan çarşıya gelmişti. Elinde taşıdığı yükle kalabalığın içinde yürürken bir ses duyar gibi oldu, ama dönmedi. İçindeki boşluk onu sürekli geçmişe çekiyordu zaten.

İkisi aynı sokakta, birkaç adım arayla yürüdüler o gün. Ama yolları kesişmedi.
Henüz değil…