Gözyaşı ve Umut
Bu kitap, Gazze’nin dar sokaklarında, yıkık binaların gölgesinde ve bombaların karanlığında büyümeye çalışan yetim çocukların hikâyesini anlatıyor. Her sayfada bir çocuğun yüreğind...
Gökyüzü, kurşun rengi bulutlarla kaplanmıştı. Yağmur, sanki göklerin gözyaşları gibi hiç durmadan akıyordu. Savaşın yaktığı sokaklarda ateşler sönüyor ama yağmur, insanların yüreklerindeki yangını söndüremiyordu.
Yusuf ve Selma, harabeye dönmüş bir sokağın köşesinde nefes nefese durmuştu. Ardalarındaki bomba sesleri hâlâ gök gürültüsü gibi yankılanıyordu.
Selma, titreyen ellerini yüzüne kapadı. “Yusuf… böyle devam edemeyiz. Bir gün yakalanacağız… Bir gün ikimizden biri gidecek.”
Yusuf, gözlerini yağmurun ardında parlayan Selma’nın gözlerine dikti. “Hayır, Selma! Biz birlikteyiz. Sen ben, birbirimize tutunarak geldik buralara kadar. Şimdi vazgeçemem.”
Selma başını iki yana salladı. “Sen anlamıyorsun… Biz artık çocuk değiliz, Yusuf. Hayatta kalmak için bazen yollar ayrılır. Eğer seni seversem… eğer sana tutunursam, bir gün seni kaybettiğimde yaşayamam. O yüzden…”
Sesi boğazında düğümlendi. Gözlerinden yaşlar yağmurla karıştı.
Yusuf öfkeyle yumruğunu duvara vurdu. “Ama ben sensiz ne yaparım? Selma! Biz birlikte büyüdük, birlikte ağladık… Şimdi nasıl ayrılırız?”
Selma, cebinden küçük, yanık kenarlı bir mendil çıkardı. Ona uzattı. “Bunu sakla. Belki bir gün yeniden karşılaşırız. Belki o gün savaş bitmiş olur. Ama bugün, yollarımız ayrılmak zorunda…”
Yağmur daha da hızlandı. Sokak bomboştu, sadece uzaklardan gelen siren ve patlama sesleri duyuluyordu.
Birden askerlerin bağırışları yankılandı. “Durun! Kaçmayın!”
İkisi de irkildi. Selma Yusuf’un yüzüne baktı, son kez. “Koş, Yusuf! Farklı yöne git! Seni yakalarlarsa her şey biter!”
Yusuf’un dudakları titredi. Bir şey söylemek istedi ama kelimeler boğazında düğümlendi. Son kez Selma’ya sarıldı, sonra gözyaşlarını yağmurla sakladı.
İkisi de farklı yöne doğru koştu. Adımlarının sesi sokaklarda yankılanıyordu. Yağmur onların izlerini siliyordu ama kalplerindeki acıyı silemiyordu.
O gece, Yusuf ve Selma ilk kez birbirlerinden ayrı düştü. Ve o gece, çocuklukları da tamamen bitti. Artık ikisi de savaşın pişirdiği, gözyaşlarının büyüttüğü genç birer yetişkin olmuştu.
Edebiyatdefteri.com, 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Edebiyatdefteri.com'a aittir. Sitemizde yer alan şiir ve yazıların telif hakları şair ve yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sitemizde yer alan şiirler, öyküler ve diğer eserlerin telif hakları yazarların kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. Ayrıca sitemiz Telif Hakları kanuna göre korunmaktadır. Herhangi bir özelliğinin kısmende olsa kullanılması ya da kopyalanması suçtur.
