Ašharu ve Šurra ilk kez kutsal sütunların arkasında karşılaştılar. O gün rüzgâr, sütunların arasından uğuldayarak geçerken, taşlara kazınmış hayvan figürleri bile onlara tanıklık ediyordu.

“Adın nedir?” diye sordu Ašharu, sesi fısıltı gibi.

“Šurra,” dedi kız, dudakları titreyerek.

Bu buluşma bir tesadüf değildi. Her gece yıldızlar gökte dans ederken onlar sütunların arasında buluşmaya başladılar. Taşlara oturup göğü seyrediyor, birbirlerine hayallerini anlatıyorlardı. Šurra ona rahiplerin gizli öğretilerini fısıldıyordu:

> “Taşların üstündeki hayvanlar, gökteki yıldızların suretleridir. Aslan, kuzeydeki yıldızların işaretidir. Yılan, yer altının kapısıdır.”



Ve bir gece Šurra, Ašharu’nun kulağına en gizli sırrı söyledi:

> “Babamın kehanetine göre, eğer kutsal soy ile kirli soy karışırsa, tanrılar toprakla konuşacak. Gökyüzü öfke kusacak.”



Ama Ašharu gülümsedi. “Benim yıldızım sensin,” dedi sadece.

Taşlar sessizce bu aşkı kaydetti.